who let the dogs out?

kopje van Charlotte

Bij ons laatste bezoekje aan Bergen dreigde het nog even mis te gaan...

Aangekomen in Bergen, man + kids uit de auto, huurfietsen ophalen,

omkleden bij de auto. Ik zat met de doggies in de auto,

klaar om met ze te gaan wandelen in de

Prachtige Schoorlse duinen.

Emma zit altijd achterin en Wouter, de jack, bij ons voorin. Ik zou dus verder gaan rijden,

maar moest daarvoor even om de auto heen lopen. Hup, deur dicht. En Wouter

jumpt op de voorstoel. Enne, raakt dan even het knopje 'deuren op slot' aan.

Dus.

"uh, Luit, de deuren zitten op slot". Oemphf, alles in de auto, mobielen,

sleutels (ja, die dus), geld, ALLES. + 2 honden dus.

Dat is nou echt zo'n "en nu" moment.

tja.

Ik dacht, als hij ze op slot kan doen, kan hij ze misschien ook weer op doen.

Ja, je weet het niet! Dus ik om lopen, aandacht trekken,

weer om de auto heen, Wouter op andere stoel.

Raakt tuurlijk het knopje NIET aan.

Pff, echt, het zweet brak ons uit.

Wouter denkt, wat een gedoe, en jumpt weer terug. En raakt

...heel kort... het knopje weer aan.

"Luit, auto is weer open!!!!"

Wat waren wij blij.

Ik heerlijk gewandeld, alleen verkeerde route dus veel te lang onderweg haha,

en Luit en de jongens hebben lekker gefietst.

En nog wat foto's van het mooie huis van Charlotte!

fijn weekend,

xo

persoonlijk

even  geen inrichtingen, mooie vaasjes en gezellige hoekjes. WIJ MISSEN WOUTER!! Ons kleine monstertje is uit huis namelijk. Emma de pemma is loops en dat is niet fijn voor een mannetje. Wel fijn als de natuur gevolgd kan worden maar dan kan dus niet... Ik zal jullie zeggen, 1x doen we dit en dan niet meer. Arme Wout, hij moet uit logeren omdat hij het dus echt niet trekt. Wij missen hem enorm, ook al zorgen oma en opa meer dan goed voor hem.

Ondertussen... een week later, een vakantie, met alleen maar zon , wat hebben wij genoten! Op Geversduin in Castricum, echt uber super! Zon, strandtenten, relaxen. That's life! Daarvoor hoef je dus echt niet in het vliegtuig. Wij hebben alleen maar genoten. Een impressie.

Zonder Woutje dus, want hij was toen gewoon nog thuis met onze Niek. Die thuis was gebleven. 18 he, niets aan, dat suffe kamperen... Oudste zoon (Sam, 21) was een beetje in shock toen hij onverwachts thuiskwam. Wat een zooi! Toen wij thuiskwamen was alles gelukkig weer aardig opgeruimd.
xx

1

geen lavendel, maar gewoon blauwe druifjes! Mooi he!

just a moment

A moment in life! Een mooi, eenzaam, fijn, rustig, stil, verdrietig, peinzend moment. Zo'n moment, waarbij je even stilstaat wat je werkelijk raakt. Waarin je in je eentje alles verwerkt.

Ik moet daar aan denken na een column van Roos Vonk, in het blad Psychologie. Waarin ze terecht benoemt dat we door alle nieuwe snelle media met elkaar doen alsof ons leven een en al blijheid is, met een prachtig ingericht huis, mooie tuin, lekker autootje, kinderen die het helemaal geweldig doen bladiebla. Een tweet met een happy berichtje, lalala, zo heppie de peppie. En ons echte verdriet of dingen die ons heel erg beroeren, tot in onze ziel, die beleven we in stilte. Want hee, dat toon je niet.

Nou, niet in een blog denk ik. (Is niet mijn eerste keus in elk geval) Maar om nou te doen alsof dit het werkelijke leven is, neuh. Ik maak geen foto's van de zooi in ons huis, de ontbijttafel die 's avonds nog net zo ontbijterig erbij staat omdat de jongens niet "weten" dat als je eerder thuis bent even dat soort dingetjes doet, waszakken vol was, vlekken op de douchetegels (ja, die leuke,gezellige, sfeervolle douche), bedden die net iets te lang niet verschoond zijn en dan heb ik het nog niet eens over onze echte troubles in life. Want haha, die hebben wij niet hoorrrrrrr.

Wel dus. Maar die deel ik hier niet :-), uiteraard. Maar denk bij de mooie plaatjes even aan bovenstaande en denk aan de column van Roos. Net als ieder ander lach ik veel maar huil ook wel eens. Vooral zo vlak voor een bepaalde periode....

Vanaf nu lees ik andere blogs ook zo, want volgens Roos geldt dat voor ons allemaal. En ik denk dat ze wel eens gelijk kan hebben!
xx

Een en al liefde, zo maar, zonder meer. Geen verwachtingen, geen schijn. Just the way it is, no more, no less. De een 'heeft' het met een kat, de ander met een hond. Maar die onvoorwaardelijkheid bij die beesten, het is wel erg relaxed hoor.

Emma zegt hier volgens mij; Uiterlijk vertoon? Never heard off! Die rimpels, heeeeeerlijk. (pas 9 maanden!)