Nog 2 te gaan

Alweer bijna 2 maanden geleden dat ik een blog heb gepost. 

Ik heb net ondertussen de 4e chemokuur gehad, en heb er nog 2 te gaan.

Het einde komt in zicht.......

Zoals het hondje hierboven voel ik mij zo ongeveer, de 1e week naar de kuur. 

Het scheelt woorden en duidelijker kan toch niet :)?

Na de 1e week krijg ik 2 weken om weer op krachten te komen. En dat lukt. De 3e

week wandel ik weer zonder moeite een uur met de honden. Terwijl ik nu, 

nadat ik vrijdag voor een week terug de kuur heb gehad, een beetje rondstommel
in de kamer en onder de douche nog moet zitten. Tja, chemo is zulk gif.
 Het goede nieuws is wel dat dit gif ervoor heeft gezorgd
dat de tumor van 3 cm na 3 kuren nog 2 cm was.

Dit betekent concreet dat de chemo aanslaat. Mochten er via de bloedbaan

cellen zijn verspreid in mijn lieve lijf dan reageren die dus ook 

op de chemo. En daar ben ik natuurlijk ontzettend blij om.

Dat is ook het fijne van deze volgorde (chemo, operatie, bestraling) , ik weet nu

 dus dat ik het niet voor niets doe!. 

Ik krijg regelmatig reacties op mijn blog, en dat blijft goed doen. En de kaartjes natuurlijk 

ook. Hierbij nog even mijn mailadres , er werd om mijn adres

 gevraagd en reageren vergeet ik dan weer... shame on me.  Een mailtje 

beantwoorden gaat gewoon makkelijker.

 Wat de borstkanker ook brengt is dat ik me nu enorm bewust ben
 geworden van het koesteren van mijn familie. 

Zoals mijn zus, met wie ik sinds wij kinderen hebben, al wel een veel

betere relatie heb dan vroeger,  voor mij echt een enorme steun is.
Zij is er onvoorwaardelijk. Familie is er. Mijn broer en zijn vrouw, mijn ouders!!

 En daar ben ik ongelooflijk blij om.

Dan is er ook een kleine lieve vriendinnengroep om mij heen die er ook staan,
zijn, helpen, steunen enz. Ben blij met ze.
Ik hoef geen 1000 dikke vriendinnen, voor mij

zijn zij genoeg.

En tot slot natuurlijk mijn supergezin. (Bijna) geen woorden voor. 

MIJN HELDEN.

xx